สงครามกลางเมือง จีน คืออะไร

สงครามกลางเมืองในประวัติศาสตร์จีนเป็นสงครามที่เกิดขึ้นในประเทศจีนในช่วงปี 1927-1949 ระหว่างรัฐบาลประชาชนจีน (กอมมิวนิสต์) และรัฐบาลรัฐนั้น ๆ ที่มีอำนาจโดยเฉพาะ เป็นการแบ่งแยกอำนาจที่สำคัญระหว่างพรรคกอมมิวนิสต์และพรรคกวางตุ้งในช่วงสงครามกำลัง (Warlord Era) หลังจากการล่มสลายของราชวงศ์ชิง (Qing Dynasty) และพรรคกวางตุ้งได้ครองอำนาจไปแล้ว

สงครามกลางเมืองเกิดขึ้นหลังจากการยกแทงมืออัปชีพของกอมมิวนิสต์ในฉากนิวคิง (Nanjing) เกิดเป็นชุดการต่อสู้ที่ใช้กำลังร่วมกันตามจังหวัดในพื้นที่ของจีน ฝั่งโอกาส (กอมมิวนิสต์): ฝั่งดังกล่าวแสวงหาการควบคุมที่แข็งแกร่งและความเข็มแข็งของประเทศ ในขณะที่ฝั่งพรรคกวางตุ้งมุ่งหวังที่จะคงสภาวะความเป็นอิสระและรัฐประหาร (Anarchy) ในพื้นที่ของพวกเขา

สงครามกลางเมืองนับเป็นกระบวนการที่ยาวนานและรุนแรงมาก มีผลกระทบต่อคนจีนทุกกลุ่มทั้งในทางทหารและประชาชนทั่วไป การต่อสู้ในสงครามกลางเมืองไม่เพียงแต่มีการสู้รบในพื้นที่ต่าง ๆ ของประเทศจีนเอง แต่ยังมีผลกระทบที่กว้างขวางไปยังประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกนี้

สงครามกลางเมืองสิ้นสุดลงในปี 1949 เมื่อกอมมิวนิสต์รับความคิดเห็นว่าพวกเขาสร้างรัฐบาลประชาธิปไตยในประเทศจีนขึ้นใหม่ได้ รัฐบาลรัฐนั้น ๆ ที่ควบคุมโดยรัฐบาลประชาชนจีนย้ายไปตั้งรัฐบาลแห่งราชวงศ์ใหม่ในไต้หวัน

สงครามกลางเมืองในจีนเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้ลำเลียงของกองทัพและนานาชาติที่ทรงพลังของจีนถูกลบถอยลง มันยิ่งสร้างความลำบากให้กับกองทัพจีนในการรักษาความมั่นคงและปกครองได้ในผลผิดหวังของขบวนการจีนในอีกสถานการณ์หนึ่งเช่นสงครามเวียดนามไม่รู้ลืมของจีนและไต้หวันตัดสินกลางทั้ง 2 ฝ่ายของการรักษาความสงบเท่านั้น